بسم الله الرحمن الرحیم

 السلام علیک یا مولی الموحدین ، امیرالمومنین ، حیدر کرار ، اسدالله الغالب ، علی بن ابی طالب

(سلام و صلوات الله علیه و آله )

****

پیش نمایش طرح (کلیک کنید)

دریافت  Image  این پوستر در سایز اصلی :  DOWNLOAD

دریافت فایل لایه باز این پوستر  : DOWNLOAD

***

ضمائم :

چهل حدیث از امیرالمومنین علی علیه السلام

۱ ـ قالَ الاْمامُ علی – عَلَیْهِ السلام – : إغْتَنِمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خَمْسَهِ مَواطِنَ: عِنْدَ قِرائَهِ الْقُرْآنِ، وَ عِنْدَ الاْذانِ، وَ عِنْدَ نُزُولِ الْغَیْثِ، وَ عِنْدَ الْتِقاءِ الصَفَّیْنِ لِلشَّهادَهِ، وَ عِنْدَ دَعْوَهِ الْمَظْلُومِ، فَاِنَّهُ لَیْسَ لَها حِجابٌ دوُنَ الْعَرْشِ.

«بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۳۴۳، ح ۱»

امام علی – علیه السلام – فرمود: پنج موقع را برای دعا و حاجت خواستن غنیمت شمارید: موقع تلاوت قرآن، موقع اذان، موقع بارش باران، موقع جنگ و جهاد ـ فی سبیل اللّه ـ موقع ناراحتی و آه کشیدن مظلوم. در چنین موقعیت ها مانعی برای استجابت دعا نیست.

۲ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَلْعِلْمُ وِراثَهٌ کَریمَهٌ، وَ الاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَ الْفِکْرَهُ مِرآهٌ صافِیَهٌ، وَ الاْعْتِذارُ مُنْذِرٌ ناصِحٌ، وَ کَفی بِکَ أَدَباً تَرْکُکَ ما کَرِهْتَهُ مِنْ غَیْرِکَ.

«بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۶۹، ح ۲۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: علم؛ ارثیه ای با ارزش، و ادب؛ زیوری نیکو، و اندیشه؛ آئینه ای صاف، و پوزش خواستن؛ هشدار دهنده ای دلسوز خواهد بود. و برای با أدب بودنت همین بس که آنچه برای خود دوست نداری، در حقّ دیگران روا نداشته باشی.

۳ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَلـْحَقُّ جَدیدٌ وَ إنْ طالَتِ الاْیّامُ، وَ الْباطِلُ مَخْذُولٌ وَ إنْ نَصَرَهُ أقْوامٌ.

«وسائل الشّیعه، ج ۲۵، ص ۴۳۴، ح ۳۲۲۹۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: حقّ و حقیقت در تمام حالات جدید و تازه است گر چه مدّتی بر آن گذشته باشد. و باطل همیشه پست و بی أساس است گر چه افراد بسیاری از آن حمایت کنند.

۴ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَلدُّنْیا تُطْلَبُ لِثَلاثَهِ أشْیاء: اَلْغِنی، وَ الْعِزِّ، وَ الرّاحَهِ، فَمَنْ زَهِدَ فیها عَزَّ، وَ مَنْ قَنَعَ إسْتَغْنی، وَ مَنْ قَلَّ سَعْیُهُ إسْتَراحَ.

«وافی، ج ۴، ص ۴۰۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: دنیا و اموال آن، برای سه هدف دنبال می شود: بی نیازی، عزّت و شوکت، آسایش و آسوده بودن. هر که زاهد باشد؛ عزیز و با شخصیّت است، هر که قانع باشد؛ بی نیاز و غنی گردد، هر که کمتر خود را در تلاش و زحمت قرار دهد؛ همیشه آسوده و در آسایش است.

۵ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : لَوْ لاَ الدّینُ وَ التُّقی، لَکُنْتُ أدْهَی الْعَرَبِ.

«أعیان الشّیعه، ج ۱، ص ۳۵۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: چنانچه دین داری و تقوای الهی نمی بود، هر آینه سیاستمدارترین افراد بودم ـ ولی دین و تقوا مانع سیاست بازی می شود ـ.

۶ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَلْمُلُوکُ حُکّامٌ عَلَی النّاسِ، وَ الْعِلْمُ حاکِمٌ عَلَیْهِمْ، وَ حَسْبُکَ مِنَ الْعِلْمِ أنْ تَخْشَی اللّهَ، وَ حَسْبُکَ مِنَ الْجَهْلِ أنْ تَعْجِبَ بِعِلْمِکَ.

«أمالی طوسی، ج ۱، ص ۵۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: ملوک بر مردم حاکم هستند و علم بر تمامی ایشان حاکم خواهد بود، تو را در علم کافی است که از خداوند ترسناک باشی؛ و به دانش و علم خود بالیدن، بهترین نشانه نادانی است.

۷ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : ما مِنْ یَوْم یَمُرُّ عَلَی ابْنِ آدَم إلاّ قالَ لَهُ ذلِکَ الْیَوْمُ: یَابْنَ آدَم أنَا یَوُمٌ جَدیدٌ وَ أناَ عَلَیْکَ شَهیدٌ.فَقُلْ فیَّ خَیْراً، وَ اعْمَلْ فیَّ خَیْرَاً، أشْهَدُ لَکَ بِهِ فِی الْقِیامَهِ، فَإنَّکَ لَنْ تَرانی بَعْدَهُ أبَداً.

«أمالی صدوق، ص ۹۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: هر روزی که بر انسان وارد شود، گوید: من روز جدیدی هستم، من بر اعمال و گفتار تو شاهد می باشم. سعی کن سخن خوب و مفید بگوئی، کار خوب و نیک انجام دهی. من در روز قیامت شاهد اعمال و گفتار تو خواهم بود. و بدان امروز که پایان یابد دیگر مرا نخواهی دید و قابل جبران نیست.

۸ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : فِی الْمَرَضِ یُصیبُ الصَبیَّ، کَفّارَهٌ لِوالِدَیْهِ.

«بحار الأنوار، ج ۵، ص ۳۱۷، ح ۱۶»

امام علی – علیه السلام – فرمود: مریضی کودک، کفّاره گناهان پدر و مادرش می باشد.

۹ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : الزَّبیبُ یَشُدُّ الْقَلْبِ، وَ یُذْهِبُ بِالْمَرَضِ، وَ یُطْفِیءُ الْحَرارَهَ، وَ یُطیِّبُ النَّفْسَ.

«أمالی طوسی، ج ۱، ص ۳۷۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خوردن مویز ـ کشمش سیاه ـ قلب را تقویت، مرض ها را برطرف، و حرارت بدن را خاموش، و روان را پاک می گرداند.

۱۰ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : أطْعِمُوا صِبْیانَکُمُ الرُّمانَ، فَإنَّهُ اَسْرَعُ لاِلْسِنَتِهِمْ.

«أمالی طوسی، ج ۱، ص ۳۷۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: به کودکان خود أنار بخورانید تا زبانشان بهتر و زودتر باز شود.

۱۱ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : أطْرِقُوا أهالیکُمْ فی کُلِّ لَیْلَهِ جُمْعَه بِشَیْء مِنَ الْفاکِهَهِ، کَیْ یَفْرَحُوا بِالْجُمْعَهِ.

«بحارالأنوار، ج ۱۰۱، ص ۷۳، ح ۲۴»

امام علی – علیه السلام – فرمود: در هر شب جمعه همراه با مقداری میوه بر اهل منزل و خانواده خود وارد شوید تا موجب شادمانی آن ها در جمعه گردد.

۱۲ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : کُلُوا ما یَسْقُطُ مِنَ الْخوانِ فَإنَّهُ شِفاءٌ مِنْ کُلِّ داء بِإذْنِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، لِمَنْ اَرادَ أنْ یَسْتَشْفِیَ بِهِ.

«مستدرک الوسائل، ج ۱۶، ص ۲۹۱، ح ۱۹۹۲۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: آنچه اطراف ظرف غذا و سفره می ریزد جمع کنید و بخورید، که همانا هرکس آن ها را به قصد شفا میل نماید، به اذن حق تعالی شفای تمام دردهای او خواهد شد.

۱۳ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – :لا ینبغی للعبد ان یثق بخصلتین: العافیه و الغنی، بَیْنا تَراهُ مُعافاً اِذْ سَقُمَ، وَ بَیْنا تَراهُ غنیّاً إذِ افْتَقَرَ.

«بحارالأنوار، ج ۶۹، ص ۶۸»

امام علی – علیه السلام – فرمود: سزاوار نیست که بنده خدا، در دوران زندگی به دو خصوصیّت اعتماد کند و به آن دلبسته باشد: یکی عافیت و تندرستی و دیگری ثروت و بی نیازی است. زیرا چه بسا در حال صحّت و سلامتی می باشد ولی ناگهان انواع مریضی ها بر او عارض می گردد و یا آن که در موقعیّت و امکانات خوبی است، ناگهان فقیر و بیچاره می شود، ـ پس بدانیم که دنیا و تمام امکانات آن بی ارزش و بیوفا خواهد بود و تنها عمل صالح مفید و سودبخش می باشد ـ.

۱۴ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : لِلْمُرائی ثَلاثُ عَلامات: یَکْسِلُ إذا کانَ وَحْدَهُ، وَ یَنْشطُ إذاکانَ فِی النّاسِ، وَ یَزیدُ فِی الْعَمَلِ إذا أُثْنِی عَلَیْهِ، وَ یَنْقُصُ إذا ذُمَّ.

«تنبیه الخواطر، ص ۱۹۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: برای ریاکار سه نشانه است: در تنهائی کسل و بی حال، در بین مردم سرحال و بانشاط می باشد. هنگامی که او را تمجید و تعریف کنند خوب و زیاد کار می کند و اگر انتقاد شود سُستی و کم کاری می کند.

۱۵ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَوْحَی اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالی إلی نَبیٍّ مِنَ الاْنْبیاءِ: قُلْ لِقَوْمِکَ لا یَلْبِسُوا لِباسَ أعْدائی، وَ لا یَطْعَمُوا مَطاعِمَ أعْدائی، وَ لا یَتَشَکَّلُوا بِمَشاکِلِ أعْدائی، فَیَکُونُوا أعْدائی.

«مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۲۱۰، ح ۳۳۸۶»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خداوند تبارک و تعالی بر یکی از پیامبرانش وحی فرستاد: به امّت خود بگو: لباس دشمنان مرا نپوشند و غذای دشمنان مرا میل نکنند و هم شکل دشمنان من نگردند، وگرنه ایشان هم دشمن من خواهند بود.

۱۶ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اَلْعُقُولُ أئِمَّهُ الأفْکارِ، وَ الاْفْکارُ أئِمَّهُ الْقُلُوبِ، وَ الْقُلُوبُ أئِمَّهُ الْحَواسِّ، وَ الْحَواسُّ أئِمَّهُ الاْعْضاءِ.

«بحارالأنوار، ج ۱، ص ۹۶، ح ۴۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: عقل هر انسانی پیشوای فکر و اندیشه اوست؛ و فکر پیشوای قلب و درون او خواهد بود؛ و قلب پیشوای حوّاس پنج گانه می باشد، و حوّاس پیشوای تمامی اعضاء و جوارح است.

۱۷ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : تَفَضَّلْ عَلی مَنْ شِئْتَ فَأنْتَ أمیرُهُ، وَ اسْتَغِْنِ عَمَّنْ شِئْتَ فَأنْتَ نَظیرُهُ، وَ افْتَقِرْ إلی مَنْ شِئْتَ فَأنْتَ أسیرُهُ.

«بحارالأنوار، ج ۷۰، ص ۱۳»

امام علی – علیه السلام – فرمود: بر هر که خواهی نیکی و احسان نما، تا رئیس و سرور او گردی؛ و از هر که خواهی بی نیازی جوی تا همانند او باشی. و خود را نیازمند هر که خواهی بدان ـ و از او تقاضای کمک نما ـ تا اسیر او گردی.

۱۸ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : أعَزُّ الْعِزِّ الْعِلْمُ، لاِنَّ بِهِ مَعْرِفَهُ الْمَعادِ وَ الْمَعاشِ، وَ أذَلُّ الذُّلِّ الْجَهْلُ، لاِنَّ صاحِبَهُ أصَمُّ، أبْکَمٌ، أعْمی، حَیْرانٌ.

«نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۷۰، ح ۶۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: عزیزترین عزّت ها علم و کمال است، برای این که شناخت معاد و تأمین معاشِ انسان، به وسیله آن انجام می پذیرد. و پست ترین ذلّت ها جهل و نادانی است، زیرا که صاحبش همیشه در کری و لالی و کوری می باشد و در تمام امور سرگردان خواهد بود.

۱۹ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : جُلُوسُ ساعَه عِنْدَ الْعُلَماءِ أحَبُّ إلَی اللّهِ مِنْ عِبادَهِ ألْفِ سَنَه، وَ النَّظَرُ إلَی الْعالِمِ أحَبُّ إلَی اللّهِ مِنْ إعْتِکافِ سَنَه فی بَیْتِ اللّهِ، وَ زیارَهُ الْعُلَماءِ أحَبُّ إلَی اللّهِ تَعالی مِنْ سَبْعینَ طَوافاً حَوْلَ الْبَیْتِ، وَ أفْضَلُ مِنْ سَبْعینَ حَجَّه وَ عُمْرَه مَبْرُورَه مَقْبُولَه، وَ رَفَعَ اللّهُ تَعالی لَهُ سَبْعینَ دَرَجَهً، وَ أنْزَلَ اللّهُ عَلَیْهِ الرَّحْمَهَ، وَ شَهِدَتْ لَهُ الْمَلائِکَهُ: أنَّ الْجَنَّهَ وَ جَبَتْ لَهُ.

«بحارالأنوار، ج ۱، ص ۲۰۵، ح ۳۳»

امام علی – علیه السلام – فرمود: یک ساعت در محضر علماء نشستن ـ که انسان را به مبدأ و معاد آشنا سازند ـ از هزار سال عبادت نزد خداوند محبوب تر خواهد بود. توجّه و نگاه به عالِم از إعتکاف و یک سال عبادت ـ مستحبّی ـ در خانه خدا بهتر است. زیارت و دیدار علماء، نزد خداوند از هفتاد مرتبه طواف اطراف کعبه محبوب تر خواهد بود، و نیز افضل از هفتاد حجّ و عمره قبول شده می باشد. همچنین خداوند او را هفتاد مرحله ترفیعِ درجه می دهد و رحمت و برکت خود را بر او نازل می گرداند، و ملائکه شهادت می دهند به این که او اهل بهشت است.

۲۰ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : یَا ابْنَ آدَم، لا تَحْمِلْ هَمَّ یَوْمِکَ الَّذی لَمْ یَأتِکَ عَلی یَوْمِکَ الَّذی أنْتَ فیهِ، فَإنْ یَکُنْ بَقِیَ مِنْ أجَلِکَ، فَإنَّ اللّهَ فیهِ یَرْزُقُکَ.

«نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۵۲، ح ۲۶»

امام علی – علیه السلام – فرمود: ای فرزند آدم، غُصّه رزق و آذوقه آن روزی که در پیش داری و هنوز نیامده است نخور، زیرا چنانچه زنده بمانی و عمرت باقی باشد خداوند متعال روزی آن روز را هم می رساند.

۲۱ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : قَدْرُ الرَّجُلِ عَلی قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ شُجاعَتُهُ عَلی قَدْرِ نَفَقَتِهِ، وَ صِداقَتُهُ عَلی قَدْرِ مُرُوَّتِهِ، وَ عِفَّتُهُ عَلی قَدْرِ غِیْرَتِهِ.

«نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص ۴۶، ح ۱۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: ارزش هر انسانی به قدر همّت اوست، و شجاعت و توان هر شخصی به مقدار گذشت و احسان اوست، و درستکاری و صداقت او به قدر جوانمردی اوست، و پاکدامنی و عفّت هر فرد به اندازه غیرت او خواهد بود.

۲۲ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : مَنْ شَرِبَ مِنْ سُؤْرِ أخیهِ تَبَرُّکاً بِهِ، خَلَقَ اللّهُ بَیْنَهُما مَلِکاً یَسْتَغْفِرُ لَهُما حَتّی تَقُومَ السّاعَهُ.

«اختصاص شیخ مفید، ص ۱۸۹»

امام علی – علیه السلام – فرمود: کسی که دهن خورده برادر مؤمنش را به عنوان تبرّک میل نماید، خداوند متعال ملکی را مأمور می گرداند تا برای آن دو نفر تا روز قیامت طلب آمرزش و مغفرت نماید.

۲۳ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : لا خَیْرَ فِی الدُّنْیا إلاّ لِرَجُلَیْنِ: رَجَلٌ یَزْدادُ فی کُلِّ یَوْم إحْساناً، وَ رَجُلٌ یَتَدارَکُ ذَنْبَهُ بِالتَّوْبَهِ، وَ أنّی لَهُ بِالتَّوْبَهِ، وَالله لَوْسَجَدَ حَتّی یَنْقَطِعَ عُنُقُهُ ما قَبِلَ اللهُ مِنْهُ إلاّ بِوِلایَتِنا أهْلِ الْبَیْتِ.

«وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۷۶، ح ۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خیر و خوبی در دنیا وجود ندارد مگر برای دو دسته: دسته اوّل آنان که سعی نمایند در هر روز، نسبت به گذشته کار بهتری انجام دهند. دسته دوّم آنان که نسبت به خطاها و گناهان گذشته خود پشیمان و سرافکنده گردند و توبه نمایند، و توبه کسی پذیرفته نیست مگر آن که با اعتقاد بر ولایت ما اهل بیت عصمت و طهارت باشد.

۲۴ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : عَجِبْتُ لاِبْنِ آدَم، أوَّلُهُ نُطْفَهٌ، وَ آخِرُهُ جیفَهٌ، وَ هُوَ قائِمٌ بَیْنَهُما وِعاءٌ لِلْغائِطِ، ثُمَّ یَتَکَبَّرُ.

«وسائل الشّیعه، ج ۱، ص ۳۳۴، ح ۸۸۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: تعجبّ می کنم از کسی که اوّلش قطره ای آب ترش شده و عاقبتش لاشه ای متعفّن ـ بد بو ـ خواهد بود و خود را ظرف فضولات قرار داده است، با این حال تکبّر و بزرگ منشی هم می نماید.

۲۵ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : إیّاکُمْ وَ الدَّیْن، فَإنَّهُ هَمٌّ بِاللَّیْلِ وَ ذُلٌّ بِالنَّهارِ.

«وسائل الشّیعه، ج ۱۸، ص ۳۱۶، ح ۲۳۷۵۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: از گرفتن نسیه و قرض، خود را برهانید، چون که سبب غم و اندوه شبانه و ذلّت و خواری در روز خواهد گشت.

۲۶ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : إنَّ الْعالِمَ الْکاتِمَ عِلْمَهُ یُبْعَثُ أنْتَنَ أهْلِ الْقِیامَهِ، تَلْعَنُهُ کُلُّ دابَّه مِنْ دَوابِّ الاْرْضِ الصِّغارِ.

«وسائل الشّیعه، ج ۱۶، ص ۲۷۰، ح ۲۱۵۳۹»

امام علی – علیه السلام – فرمود: آن عالم و دانشمندی که علم خود را ـ در بیان حقایق ـ برای دیگران کتمان کند، روز قیامت با بدترین بوها محشور می شود و مورد نفرت و نفرین تمام موجودات قرار می گیرد.

۲۷ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : یا کُمَیْلُ، قُلِ الْحَقَّ عَلی کُلِّ حال، وَوادِدِ الْمُتَّقینَ، وَاهْجُرِ الفاسِقینَ، وَجانِبِ المُنافِقینَ، وَلاتُصاحِبِ الخائِنینَ.

«بحارالأنوار، ج ۷۷، ص ۲۷۱، ح ۱»

امام علی – علیه السلام – فرمود: در هر حالتی حقّ را بگو و مدافع آن باش، دوستی و معاشرت با پرهیزگاران را ادامه ده، و از فاسقین و معصیت کاران کناره گیری کن، و از منافقان دوری و فرار کن، و با خیانتکاران همراهی و هم نشینی منما.

۲۸ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : فی وَصیَّتِهِ لِلْحَسَنِ – علیه السلام – : سَلْ عَنِ الرَّفیقِ قَبْلَ الطَّریقِ، وَعَنِ الْجارِ قَبْلَ الدّارِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۶، ص ۱۵۵، ح ۳۶»

امام علی – علیه السلام – ضمن سفارشی به فرزندش امام حسن – علیه السلام – فرمود: پیش از آن که بخواهی مسافرت بروی، رفیق مناسب راه را جویا باش، و پیش از آن که منزلی را تهیّه کنی همسایگان را بررسی کن که چگونه هستند.

۲۹ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : اِعْجابُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ دَلیلٌ عَلی ضَعْفِ عَقْلِهِ.

«الکافی، ج ۱، ص ۲۷»

امام علی – علیه السلام – فرمود: فخر کردن انسان به خودش، نشانه کم عقلی او می باشد.

۳۰ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : أیُّهَا النّاسُ، إِیّاکُمْ وُحُبَّ الدُّنْیا، فَإِنَّها رَأْسُ کُلِّ خَطیئَه، وَبابُ کُلِّ بَلیَّه، وَداعی کُلِّ رَزِیَّه.

«تحف العقول، ص ۱۵۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: ای گروه مردم، نسبت به محبّت و علاقه به دنیا مواظب باشید، چون که علاقه و محبّت به دنیا اساس هر خطا و انحرافی است، و دروازه هر بلا و گرفتاری است، و نزدیک کننده هر فتنه و آشوب؛ و نیز آورنده هر مصیبت و مشکلی است.

۳۱ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : السُّکْرُ أرْبَعُ السُّکْراتِ: سُکْرُ الشَّرابِ، وَسُکْرُ الْمالِ، وَسُکْرُ النَّوْمِ، وَسُکْرُ الْمُلْکِ.

«بحارالأنوار، ج ۷۳، ص ۱۴۲، ح ۱۸»

امام علی – علیه السلام – فرمود: مستی در چهار چیز است: مستی از شراب (و خمر)، مستی مال و ثروت، مستی خواب، مستی ریاست و مقام.

۳۲ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : أللِّسانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّیَ عَنْهُ عَقَرَ.

«شرح نهج البلاغه ابن عبده، ج ۳، ص ۱۶۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: زبان، همچون درّنده ای است که اگر آزاد باشد زخم و جراحت (سختی به جسم و ایمان) خواهد زد.

۳۳ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : یَوْمُ الْمَظْلُومِ عَلَی الظّالِمِ أشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظّالِمِ عَلَی الْمَظْلُومِ.

«شرح نهج البلاغه فیض الاسلام، ص ۱۱۹۳»

امام علی – علیه السلام – فرمود: روز داد خواهی مظلوم بر علیه ظالم سخت تر است از روزی که ظالم ستم بر مظلوم می کند.

۳۴ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : فِی الْقُرْآنِ نَبَأُ ما قَبْلَکُمْ، وَخَبَرُ ما بَعْدَکُمْ، وَحُکْمُ ما بَیْنِکُمْ.

«شرح نهج البلاغه فیض الاسلام، ص ۱۲۳۵»

امام علی – علیه السلام – فرمود: قرآن احوال گذشتگان، و أخبار آینده را در بردارد، و شرح وظایف شما را بیان کرده است.

۳۵ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : نَزَلَ الْقُرْآنُ أثْلاثاً، ثُلْثٌ فینا وَفی عَدُوِّنا، وَثُلْثٌ سُنَنٌ وَ أمْثالٌ، وَثُلْثٌ فَرائِض وَأحْکامٌ.

«الکافی، ج ۲، ص ۶۲۷، ح ۲»

امام علی – علیه السلام – فرمود: نزول قرآن بر سه قسمت است: یک قسمت آن درباره اهل بیت عصمت و طهارت: و دشمنان و مخالفان ایشان؛ و قسمت دیگر آن، اخلاقیّات و ضرب المثلها؛ و قسمت سوّم در بیان واجبات و احکام إلهی می باشد.

۳۶ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : ألْمُؤْمِنُ نَفْسُهُ مِنْهُ فی تَعَب، وَالنّاسُ مِنْهُ فی راحَه.

«بحارالأنوار، ج ۷۵، ص ۵۳، ح ۱۰»

امام علی – علیه السلام – فرمود: مؤمن آن کسی است که خود را به جهت رفاه مردم در زحمت بیندازد و دیگران از او در أمنیّت و آسایش باشند.

۳۷ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : کَتَبَ اللّهُ الْجِهادَ عَلَی الرِّجالِ وَالنِّساءِ، فَجِهادُ الرَّجُلِ بَذْلُ مالِهِ وَنَفْسِهِ حَتّی یُقْتَلَ فی سَبیلِ اللّه، وَجِهادُ الْمَرْئَهِ أنْ تَصْبِرَ عَلی ماتَری مِنْ أذی زَوْجِها وَغِیْرَتِهِ.

«وسائل الشّیعه، ج ۱۵، ص ۲۳، ح ۱۹۹۳۴»

امام علی – علیه السلام – فرمود: خداوند جهاد را بر مردان و زنان لازم دانسته است. پس جهاد مرد، آن است که از مال و جانش بگذرد تا جائی که در راه خدا کشته و شهید شود. و جهاد زن آن است که در مقابل زحمات و صدمات شوهر و بر غیرت و جوانمردی او صبر نماید.

۳۸ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : فی تَقَلُّبِ الاْحْوالِ عُلِمَ جَواهِرُ الرِّجالِ.

«شرح نهج البلاغه فیض الإسلام، ص ۱۱۸۳»

امام علی – علیه السلام – فرمود: در تغییر و دگرگونی حالات و حوادث، فطرت و حقیقت اشخاص شناخته می شود.

۳۹ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : إنّ الْیَوْمَ عَمَلٌ وَلا حِسابَ، وَغَداً حِسابٌ وَ لا عَمَل.

«شرح نهج البلاغه ابن عبده، ج ۱»

امام علی – علیه السلام – فرمود: امروزه – در دنیا – زحمت و فعالیّت، بدون حساب است و فردای قیامت، حساب و بررسی اعمال و دریافت پاداش است.

۴۰ـ قالَ الاْمامُ علی – علیه السلام – : إتَّقُوا مَعَاصِیَ اللّهِ فِی الْخَلَواتِ فَإنَّ الشّاهِدَ هُوَ الْحاکِم.

«شرح نهج البلاغه ابن عبده، ج ۳، ص ۳۲۴»

امام علی – علیه السلام – فرمود: دوری و اجتناب کنید از معصیت های إلهی، حتّی در پنهانی، پس به درستی که خداوند شاهد اعمال و نیّات است؛ و نیز او حاکم و قاضی خواهد بود.

 منبع احادیث : سایت اندیشه قم

***

***

***

ضمائم (۲) :

چرا به امام علی(ع) حیدر کرار و ابوتراب گفته می شود؟

پاسخ: در مورد لقب ابوتراب باید گفت: ابوتراب معانی گوناگونی دارد: به معنای پدر خاک، یا دمساز خاک ، پدر و رئیس خاکیان است.
این لقب از محبوب‌ترین القاب در نزد امام علی علیه السلام و یکی از زیباترین القاب آن حضرت به شمار می‌آید .
شیخ علاء الدین سکتواری در محاضره الأوائل ( ص ۱۱۳ ) گوید : نخستین کسی که به کنیه ( ابو تراب ) نامیده شد علی بن ابی طالب رضی الله عنه است ، این کنیه را رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به او داد آن گاه که دید او بر روی زمین خوابیده و خاک بر پهلوی او نشسته است ، از روی لطف و مهربانی به او فرمود :برخیز ای ابو تراب .
علامه امینی می فرماید:این محبوب ترین القاب او به شمار می رفت، و از آن پس، به برکت نفس محمدی این کرامتی برای اوگردید، زیرا خاک خبرهای گذشته وآینده تا روز قیامت را برای او باز میگفت . این را بفهم که رازی است بی پرده .(الغدیر – الشیخ الأمینی – ج ۶ – ص ۳۳۷ – ۳۳۸)
در روایتی دیگر آمده:روزی حضرت علی (ع) از خانه بیرون آمد و به سوی مسجد رفت و بر روی خاک خوابید ، رسول خدا (ص)در جستجوی او به خانه آمد و او را نیافت و به مسجد رفت. علی (ع) را دید که پشت بر خاک نهاده؛ در حالی که خاکها از پشت او پاک می‏کرد به او گفت: بر خیز ای ابوتراب! از آن پس هر گاه علی (ع) با این نام خوانده می‏شد شاد می‏گشت و آن را از هر نامی دیگر بیشتر دوست می‏داشت. (تاریخ الخلفا، سیوطی، ص ۱۶۷)
و به همین مناسبت است که یکی از القاب شیعیان علی (ع) «ترابی» است. (کتاب النقض، عبدالجلیل قزوینی رازی، ص ۵۸۷)
ابن عباس می‏گوید شنیدیم که رسول خدا (ص) می‏فرمود: در روز قیامت وقتی کافر می‏بیند که خداوند تبارک و تعالی چه ثواب و تقرب و کرامتی برای شیعیان علی (ع) فراهم کرده است می‏گوید: «یا لیتنی کنت ترابیا؛ ای کاش! من ترابی بودم» و این بر سیاق قول خدای عزوجل است که «ویقول الکافر یا لیتنی کنت تراباً». (بحار الانوار، علامه مجلسی، ج ۳۵، ص ۵۱؛علل الشرائع ، شیخ صدوق ، ج ۱ ، ص ۱۵۶ .)علامه مجلسی رحمه الله در بیان این جمله می فرماید :
ممکن است ذکر آیه در اینجا برای بیان علت دیگری در نامگذاری آن حضرت به ابو تراب باشد ، زیرا شیعیان او به جهت تذلل بیش از اندازه و تسلیم بودن در برابر فرمانهای حضرتش تراب نامیده شده اند ؛ چنان که در آیه کریمه آمده و چون آن حضرت صاحب و پیشوا و زمامدار آنهاست ابو تراب نام گرفته است.(بحار الأنوار – العلامه المجلسی – ج ۳۵ – ص ۵۱ ).
از ابن عباس پرسیده شد چرا رسول خدا (ص) علی (ع) را ابوتراب خوانده است؟ پاسخ داد زیرا او صاحب زمین و حجت خدا بر روی زمین پس از رسول خداست و بقأ و سکون زمین به اوست.(همان)
از میان متأخران نیز سید محمد صدر معتقد است که کنیه‏ی: «ابوتراب» برای آن حضرت کنایه از بسیاری عبادت و نماز اوست؛ زیرا مسلمانان بر خاک سجده می‏کردند و پیشانی آن حضرت از کثرت سجده خاک آلود بوده است، پس گفته‏ی پیغمبر (ص): «قم یا اباتراب» مثل این است که گفته باشد: «قم یا کثیر العباده؛ برخیز ای کسی که بسیار سجده و عبادت می‏کنی». (عبقات الانوار، محمد صادق صدر، ص ۳۹)

در مورد لقب حیدر کرار هم باید گفت: از برخی متون دینی و تاریخی استفاده می‌شود بعد از ولادت امام علی(ع) مادرش فاطمه بنت اسد نام حضرت را «حیدره» ( شیر )به نام پدرش(اسد) نامید. آن گاه پدر حضرت آن نام را عوض کرد و او را علی نامید. برخی گفته‌اند: «حیدره» نامی است که قریش برای حضرت انتخاب کرده بودند،‌ولی قول نخست صحیح‌تر است،‌زیرا آن بزرگوار در جنگ خیبر هنگامی که «مرحب» به جنگ حضرت آمد و گفت: أنا الّذی سمّتنی اُمّی مرحبا، پاسخ داد و گفت: «أنا الّذی سمّتنی اُمّی حیدره؛ منم آن کسی که مادرم مرا حیدره نام نهاد».( الکامل فی التاریخ ،ج ۲ ،ص۲۲۰ ،ابن اثیر ،بیروت ،دار صادر ،۱۳۸۵ ؛ بحارالانوار ، ج ۳۹، ص ۱۴؛زندگانی امیر المؤمنین، ، ص ۲۹ ـ ۳۰؛سید هاشم رسولی محلاتی تهران ،دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ۱۳۷۴ ،چاپ چهارم)
کرار: بسیار حمله برنده ،به تکرار هجوم برنده ،لقب علی (ع) ،وی بدون ترس به صف دشمن حمله می کرد .
برگردنده، باز گردنده. حمله کننده پیاپى. از القاب امیرالمؤمنین على (ع) است، که حضرت در جنگ، بر صف دشمنان بارها حمله مى نمود و هیچ اندیشه نمى کرد.( معارف ومعاریف ،ج ۸ ، ص ، ۴۸۰ ،سید مصطفی دشتی ،قم ، ۱۳۷۶ ،چاپ دوم . )
امام علی (ع) انسان کاملی است که عالی ترین صفات انسانی را دارا بود ،در میدان عبادت عابد ترین افراد . هنگام عفو و گذشت، با گذشت ترین فرد ودر زمان سخن گفتن بهترین خطیب .در میدان جنگ نیز بهترین رزمنده به حساب می آمد .

 منبع این مطلب : پرسمان دانشجو